پژوهش حاضر به منظور تعیین رابطه تعلل ورزی و سلامت عمومی در دانش آموزان دبیرستانی صورت گرفت. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر دبیرستانی شهرستان اسلام آباد غرب بودند. از جامعه مورد نظر تعداد 116 نفر به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شد. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه تعلل شوارزر، شمینتز و دیهل و سلامت عمومی (GHQ-28) بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روشهای آماری ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون گام به گام و تحلیل واریانس یک راهه استفاده شد.نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که رابطه مثبت معنی داری بین تعلل و سلامت عمومی در کل وجود دارد. بدین معنی که هر چه قدر میزان تعلل و تعویق در کارها در بین دانش آموزان بیشتر باشد مشکلات سلامت عمومی آنها بیشتر است. این رابطه برای خرده مقیاس های اضطراب و افسردگی بالاتر بود. اما بین دیگر خرده مقیاس ها و تعلل همبستگی معنی داری مشاهده نشد. نتایج حاصل از رگرسیون گام به گام نشان داد که از میان متغییرهای سلامت عمومی اضطراب و افسردگی پیش بینی کننده تعلل ورزی هستند و جمعا 0.13 واریانس تعلل ورزی را تبیین می کنند. دیگر نتایج دال بر آن بود که بین دختران رشته های مختلف تحصیلی از نظر سلامت عمومی و تعلل تفاوت معنی داری وجود ندارد. نتایج پژوهش حاضر با بسیاری از تحقیقات قبلی مبنی بر وجود رابطه مثبت بین مشکلات روانی و تعلل همسو می باشد.

همه گیری کووید-19 تغییرات اساسی در چشم انداز آموزشی جهانی به وجود آورد. تعطیلی مدارس و مؤسسات آموزشی به دلیل شیوع بیماری، دانشگاه ها و مراکز آموزشی را مجبور به پذیرش روش های جدید یادگیری مانند آموزش الکترونیکی و ترکیبی کرد. این چالش ها فرصت هایی نیز به همراه داشت، از جمله فرصت تغییر اساسی در روش های ارائه دروس. دانشگاه شیراز نیز در این زمینه فعال بوده و درس ریاضی عمومی را با استفاده از یک مدل آموزشی جدید و مناسب برای دانشجویان ارائه کرد. این مدل آموزشی بر اساس نیازهای ویژه ی دانشجویان طراحی شده و شامل امکانات پیشرفته ی الکترونیکی، منابع آموزشی متنوع و پشتیبانی مستمر از استادان و دانشجویان است. با استفاده از این مدل، مربیان می توانند فرآیند یادگیری را به طور قابل توجهی بهبود بخشند و محیطی جذاب ایجاد کنند که به دانشجویان امکان می دهد بهترین نتایج را کسب کنند. این مقاله به بررسی تجربیات و نتایج تدریس ریاضی عمومی با استفاده از این مدل در دانشگاه شیراز می پردازد.

هایدگر در وجود و زمان، به طریقی مشابه استدلال کانت در نقد عقل محض که منطق استعلایی را شرط امکان علم تجربی می­دانست، تاریخمندی را شرط استعلایی تاریخ ­نگاری می داند. او پرسش معرفت ­شناسانه و روش ­شناسانه دربارۀ علوم تاریخی را به پرسش هستی­ شناسانه تبدیل می کند؛ یعنی به جای اینکه بپرسد «تحت چه شرایطی می توان عینیتِ امر تاریخی را تأیید کرد»؟ می­ پرسد «دازاین چه شیوه­ای از هستی دارد که امکان داشتن دغدغۀ خویش و درک معنای گذشتۀ خویش را دارد؟ و اصلاً چگونه چیزی به نام تاریخ وجود دارد»؟ اهمیت تاریخمندی در طرح کلی وجود و زمان، هنگامی آشکار می شود که نسبت آن را با پرسش اصلی اثر، یعنی مسئلۀ معنای وجود، مورد توجه قرار دهیم. سیر بحثِ اثر از فهم پیشانظریِ دازاین به مثابۀ اگزیستانس، به سمتِ کشف ساختارِ واحد اگزیستانسیال­ ها به مثابۀ دغدغه، نشان می دهد که آنچه معناداریِ وجود و موجودات را ممکن می­سازد، فرایندی است که هایدگر آن را زمانمندیِ اصیل می­نامد. به این ترتیب تمایز هستی­ شناختی میان موجود و وجود بدین معناست که وجود را نباید مطابق سنت متافیزیکی، امری مقولی و در ردیف سایر موجودات لحاظ کرد، بلکه وجود فرایندِ معنابخشی است که خود را به مثابۀ فعل «زمانیدن» و «تاریخیدن» در برون­ خویشی­ های سه گانۀ گذشته-حال-آینده و میراث-تقدیر-حوالت فرامی­ گسترد.

در این مقاله به تعریف رابطه به طور قوی منظم θ روی ابر مدول ها پرداخته و ثابت کرده ایم رده های هم ارزی این رابطه، تشکیل یک مدول معمولی (با ساختار گروه آبلی) روی یک حلقه اساسی جابجایی می دهد. سپس شرایط لازم و کافی برای انتقالی بودن این رابطه را بیان و در پایان نشان می دهیم رابطه θ روی ابر مدول ها یک رابطه انتقالی است.